با عرض تشکر از آقای روزبه بمانی و به وجود آورندگان این اثر موسیقی
به نام ایزد منان
من امروز طبق معمول به موسیقی گوش می کردم که به این آهنگ رسید. به خودم گفتم ما تا چه حد با مردم خودمان آشنا هستیم. کسانی که دم از آزادی و آزادگی می زنند آیا اینبار به شناخت کافی از مردم خودشان رسیده اند؟
جواب خود را در فراز بعدی می آورم. ما همه با هم هستیم چه کسانی که فکر می کنند تافته جدا بافته اند و چه کسانی که شبها جلوی خانواده شرمسارند که توانایی آوردن یک لغمه نان حلال برای عزیزانشان را ندارند. چه کسانی که در یک شب مهمانی به اندازه غذای چند ده خانواده خرج می کنند و چه کسانی که اعضای بدن خود را می فروشند تا فقط برای یک دفعه هم شده جلوی خانواده سربلند شوند.
همگی در یک قایقیم و در یک دریای پهناور دستخوش طوفان. سوال این است که آیا ما به این بلوغ فکری رسیده ایم که راهی جز اتحاد و غلبه بر در دریای بیکران و خشمگین نداریم یا به راه خودمان می رویم و با دستان خود قایق را سوراخ کرده و غرق نه تنها در دریای طوفانزده می شویم بلکه در توهمات روشنفکرانه و جان سالم از این مهلکه بیرون نمی بریم.
دوستان هم میهن ایرانیم و مردم عزیز و با فهم و شعور در اکناف گیتی این موسیقی وصف کسانی است که به انتها رسیده اند و مانند تسخیر شده ها و مسحور شده ها جایی برای خودشان در جامعه نمی بینند.
در این ایام که ویروس کرونا همه را به هم نزدیک کرده ویک همدردی مشترک برای درد مشترک به وجود آمده از احسان و کمک به همنوع خود اجتناب نورزید و تا می توانید. دست نیازمندان را بگیرید. چه بسا خودتان به روز نیازمندی منتظر دستگیری دیگران شوید.
تو نیکی کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز
ارادتمند،
هوتن دهبنهآ
