Hereby I would like to appreciate directly Mr Mark McGowan for his leadership in the pandemic period. It’s true that nobody is perfect and there were mistakes in his leadership although we shall consider the significance and the size of the dilemma and his good faith then judge Mr McGowan. I believe all of us owed him for a strong and pragmatic leadership he showed in one of worst international threat after Second World War.
This pandemic should and would teach us that together we will pass throughout any hardship. We shall learn to be united doesn’t mean to loose our identity. It mean that we recognise our differences and signifying our similarities because we would like to live and work together to be able to overcome any possible handles.
May God bless world with love, peace and harmony.
Hootan Dehbonei
امروز با یکی از عزیزان در مورد قضیه تکرار تاریخ و عدم توانایی بشر از تکرار اشتباهات بزرگ تاریخی صحبت می کردم که باعث ایجاد این مقاله شد. بسیاری از دوستان گرامی به علت مسایل و سختیهای زندگی به نوعی ناامیدی از هم نوعان خود گرفتار شده اند . این ناامیدی منجر به سیاه دیدن آینده بشر و عدم توانایی او از درس گرفتن از تاریخ و گذشته و تکرار اشتباهات بزرگ توسط ما می شود.
در صورتی که پیشرفتهای بشری در همه زمینه ها و به خصوص در زمینه دانش اجتماعی و سیاسی امری غیرقابل انکار می باشد. یکی از بزرگ‌ترین دست آوردهای بشری ایجاد اتحادیه اروپا می باشد. در طول تاریخ به علت تمرکز جمعیت و کمبود امکانت رقابت شدیدی در این منطقه وجود داشت که به جنگ‌های وحشتناک و خونریزی‌های فراوان منتهی شد که در قرون معاصر دو جنگ جهانی را نی توان به عنوان یک نمونه از این رقابت‌ها وتصویه حساب‌های فردی و گروهی دانست.
اما آنچه باعث افتخار و‌مایه مباهات برای جامعه بشری است ایجاد اتحادیه اروپا و ایجاد وحدت بین ملل اروپایی است. از این امر به این سخنان نغز از سعدی می توان پی برد.
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز بک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
توکه از محنت دیکران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی
با اتحاد و همکاری می توان رقابت‌ها و تنگ نظری ها را کنار گذاشت و به مسایل فردی به عنوان مصایب اجتماعی و بالعکس برخورد کرد. انسان موجودی اجتماعی است که می تواند با در نظر گرفتن جامعه به پیشرفتهای فردی و کروهی دست یابد. اروپایی‌ها به ما یاد دادند که علیرغم همه اختلافات و رقابت‌ها بر سر منافع و محدودیت منابع می توان برای رسیدن به یک رفاه جمعی از منافع زودگذر و‌کوتاه مدت دست کشید و به یک صلح و ثبات و امنیت دست یافت که لازمه پیشرفت و شکوفایی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است.
برای رسیدن به این بلوغ فکری و این همکاری آنها تجربه دو جنگ جهانی و خونریزی‌های منطقه ای فراوانی را پشت سر گذاشتند ولی سرانجام دوباره به کناریکدیگر و اتحاد بازگشتند. بنابراین کاری را که آنها انجام دادند می توان به جامعه بشری تعمیم داد و برای ادامه حیات و ابقای زندگی بشری انسان‌ها می توانند که خصومت‌ها و درگیری‌های ریشه ای را فراموش و به نوعی اتحاد و همگرایی برسد که امکان تجربه حکومت عقل جمعی و یک دموکراسی واقعی را امکان پذیر نمایند.
فلذا درست است که ره طولانی اتحاد بسیار مخاطره آمیز و طولانی است ولی نتیجه و ثمره ای گوارا دارد و با تجربیات کنونی بشری تنها راه ادامه حیات بشر می باشد.
سه سال پیش من این مقاله را نوشتم به عنوان what I learned from Persian (Iranian) history. اکنون بعد از سه سال پر از فراز و نشیب دوباره به عقب برمی گردم و به ده سال قبل موقعی که اولین مقاله را در این مورد نوشتم تغییرات مثبت و امیدوار کننده ای که در این سالها به وقوع پیوسته است را در نظر می گیرم می بینم که به عنوان یک ایرانی تا چه حد می توانم افتخار کنم به این عنوان و تا چه حد مدیون ملت بزرگ ایران برای تلاششان برای زندگی بهتر و رسیدن به دموکراسی و آزادی دارم.
ویروس کرونا و همه گیری به همراه طوفانهای اجتماعی و بحران‌های سیاسی هیچ کدام نتوانستند ملت ایران را از پای در آورند و به خون یکدیگر تشنه اشان کند و یک جنگ داخلی و یا انقلاب دیگری به راه اندازند.
ملت بزرگ ایران ممکن است که در چنگال مشکلات اسیر باشند ولی همانطور که قدیمیها می گویند از اسب آدم‌ها می افتند ولی از اصل نه. برای نمونه در مورد همه گیری همه عکس العمل افراد و کشورهای دیگر را به یاد دارند. ولی کشورمان با تحریم ۴۲ ساله و علیرغم همه فشارهای غیر منطقی بعضی از دول خارجی همچنان با سر بلندی از کوره آزمایش بیرون آمدند و با حفظ شان و ارزش انسانی اش به ساحل آرامش برسد.
ملت ایران ثابت کردند که در مقابل مشکلات سر خم نمی آورند و با زبان ارعاب و خشونت و جنگ نمی توان با آنها حرف زد. فلذا با تغییرات پیش آمده در سطح جهانی این امید پیش آمده است که ملت ایران به مکانی که به آن تعلق دارد برگردد و با افتخار به جایگاه وزینی در دهکده جهانی دست یابد. دست مریزاد و فراموش نکنید که آینده درخشان و از آن شماست.
در مورد نهاد های مدنی و غیر دولتی باید به پیشرفت ادامه داد و فراموش نکرد که اگر ما از فساد بنیادین و دستگاهی و سو مدیریت صحبت می کنیم تنها راه فایق آمدن بر این معضلات ایجاد تشکیلات مدنی و غیر دولتی قوی منجمله مطبوعات آزاد و سایر نهادهای مدنی است. وگرنه ما به خودمان و نسلهای آتی باید جوابگو باشیم که چگونه از فرصتهای پیش آمده استفاده نکردیم و آنها را سوزاندیم.
با احترام و درود،
هوتن دهبنهء